87 document(en) met "Het meisje" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
steeds wisselende, maar door het kultiveren van tics ook heel herkenbare gedaanten maakte hij zijn publiek deelachtig aan zijn positie in "het leven". En het ziet er voorlopig niet naar uit dat aan...Het is eerder alsof Decorte, verveeld met het feit dat men zijn komedies niet serieus neemt, van de weeromstuit dit serieuze werk als een klucht afhaspelt...die tekst en zijn enscenering). Maar het is ook een positieverklaring: je krijgt Decorte niet waar je hem misschien hebben wil, in het hoekje van het "serieuze" teater

Acteurs spelen zichzelf in "Transformatie compleet" • 22 april 1991
Zo nemen we het bijvoorbeeld niet gemakkelijk dat acteurs er zo maar zijn zonder een verhaal of een dragende gedachte...De onwennigheid van de jongens tegenover het meisje geeft aan wat hen bezig houdt, maar dan op een volstrekt ondramatische manier...En dat is soms wat van het goede te veel, ook al is het een zeer leuke voorstelling

Kindersprookjes van Pierre Droulers • 27 september 1991
Niet dat je dit werk doorworsteld moet hebben om te kunnen genieten van de voorstelling: het is eerder alsof Droulers vooral een houding van Joyce heeft overgenomen, het luisteren naar resonanties en...Droulers ordent dat, op een schijnbaar achteloze manier, (maar bij nader toezien is weinig aan het toeval overgelaten) door zijn akteurs te laten opereren als een kindertroep die na het ochtendlijke...De verwijzingen zijn daarbij nooit klakkeloos, maar zoals bij het verhaal van Roodkapje, heel grappig: aanvankelijk lijkt het erop alsof de jongens het kleinste meisje verleid hebben om doktertje te

"Puntos suspensivos" stelt teleur • 22 oktober 1991
Valenciano zelf is meer het ongeremde dromertje of grappig losbolletje (het zijn clichés, maar zo is dat nu eenmaal), Juana Cordero het opgeschoten, gedisproportioneerde en meer beangstigde meisje...Als, op het einde, Valenciano zich dromerig een toekomstig liefdesgeluk, of iets dergelijks, inbeeldt, dan impliceert het hele prentje al volop dat alles wel in orde zal komen als ze maar genoeg...Met het werk van Armitage is bovendien verwantschap te bespeuren: ook O'Connor gebruikt het klassieke bewegingsrepertoire op een vrij ironische manier

Royaal Lyrisch • 1 januari 1992
De overgang van kind naar jong meisje, met de vreugde om de nieuwe mogelijkheden maar ook benauwenis om het verlies van een bevestigende kleine wereld zijn er op een objectieve, sterk visuele manier...Maar noch het feit dat het om dans gaat, noch het feit dat het hier om heel elementaire types gaat, of anders gezegd, noch het ballet-, noch het circus-aspect wroden volledig uitgebuit...Je voelt wel dat de kijker uit het stuk een voorbeeldige conclusie hoort te trekken, maar een averechtse lezing als deze is niet onmogelijk: jongens, maak de anderen snel genoeg van kant, het meisje

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Als hij aan het woord is, en het bevalt haar niet, dan is het weer het publiek dat daar deelachtig van gemaakt wordt...Het lijkt nog wel een beetje op de schoolmeisjes die in Bartok/Aantekeningen op het podium stonden, maar het anekdotische is verdwenen, de pakjes verwijzen in hun details naar volwassen vrouwen...het werk als het ware samen met en op het lijf van haar dansers te schrijven wat het steeds een zeer reële, tastbare aanwezigheid geeft bekroop mij nu meer dan eens een gevoel dat het niet helemaal 'juist

Dialoog met herinneringen • 14 januari 1992
Je krijgt het verhaal van een meisje dat steeds verder van de realiteit afdwaalde en uiteindelijk in een spiraal van steeds extremer ervaringen tot zelfmoord kwam...Dat is niet alleen literair een zwakte-bod, het klopt ook niet echt met het kaderverhaal: diegene die we reëel zien is L, die zich bevraagt over het mysterie van de zelfmoord van haar zus...De beste momenten in het stuk zijn dan ook die waarin de herinnering aan kleine gebeurtenissen echt tot leven komt; op dat moment heeft het verhaal soms een verrassende autenticiteit, roept het een

Jong, maar weinig geweld • 25 november 1992
De cirkel van dialogen tussen de hoer en de soldaat, de soldaat en zijn meisje, het meisje en de rijke jongeman enzoverder, is bedoeld als analyse van de handelwijzen van de Oostenrijkse burgerij...Het illusionisme van het akteren wordt ondergraven door de akteurs alleen ad hoc realistisch te laten akteren, sommige rollen over verschillende akteurs te verdelen en ook de verkleedpartij te...Maar als er hoop is voor het jonge teater in Brussel, dan is die toch eerder uit deze hoek dan uit het conservatorium te verwachten

"Obsessie" van nieuw gezelschap Het Gerucht is... • 30 december 1992
Althans, met de voorstelling Obsessie wil het teatergezelschap Het Gerucht zich zo prezenteren, al ontvangt het voorlopig alleen een kleine provinciale subsidie en is de behuizing in een klein...bewondert, zonder hem aan te raken, eindigt voorspelbaar genoeg in een nachtmerrie als het meisje sterft door een longontsteking...Wellicht niet toevallig is ook voorbijgegaan aan het teatraal gegeven zelf, en is het model waaraan men zich spiegelde dat van een bioskoopfilm, waar het publiek als het ware afwezig is. Terwijl

Nadj maakt burleske met ledenpoppen • 23 januari 1993
De drie vrouwen stellen bij voorbeeld drie vaste types uit elke volkse klucht voor: het jonge meisje of de maagd (in het wit), de huisvrouw, nu eens meer voorbeeldig, dan weer helleveeg of eventueel...Het tema van het brandweerkorps is aanwezig door het voortdurend bezig zijn met ladders in alle formaten en toepassingen...Je ziet het voortdurend opduiken -- er zijn enkele wrede momenten in het stuk -- maar na luttele sekonden wordt het weer door iets anders overstemd

Shakespeare door molen van Jan Decorte gedraaid • 31 maart 1993
Een ander element dat terugkeert is dat Decorte en Vinks een meisje uit het publiek halen om de "bijkomstige rollen" te spelen...Decorte spreekt uit wat iedereen wel eens denkt, brengt de griezelige vernauwingen van het denken aan het licht, maar je hoeft het lachen (met wie eigenlijk...Als bij de tweede voorstelling een peuter de scène opkruipt, verwoordt Decorte de ergernis die dat soort gebeurtenissen wel eens wil opwekken bij het publiek met zijn voorstel om de handjes van het

Jan Fabre vat zichzelf samen in jongste... • 26 april 1993
De dromerige Els uit het eerste deel wordt bevangen door haar dromen, de opgezette insekten-dansers uit het eerste deel bezoeken haar als demonen die ze zich met een schaartje van het lijf probeert te...Dat deze nachtelijke chaos het meisje vooraan niet vreemd is, blijkt als ze ter afsluiting van het tweede deel een liedje van The Doors zingt en danst, De beheersing die ze verwerft over de...Het is een feest voor het oog om te zien hoe Fabre die chaos provoceert, en maximaal gebruik weet te maken van energie van de dansers die in het eerste deel opgestapeld raakte

Klapstuk gaat tweemaal op zoek naar onverwachte... • 14 oktober 1993
Maar met dat onverwachte is wel iets vreemds aan de hand, want vanaf het eerste beeld van de voorstelling weet je al dat er zal gegeten worden rond het kampvuur, dat er een meisje zal opduiken, dat er...Als het licht dooft, zie je dan in het halfduister Kovac machtig molenwieken met zijn armen, een verwijzing naar zijn eerdere solo, How I caught a falcon...Dadelijk daarna volgt een scène waarin Kovac, opgehangen aan een touw tegen het plafond, plots zijn beklemming overwint en gaat zweven als een vogel rond het touw

Dansconcours Bagnolet ontgoochelt • 29 januari 1994
Die voorrondes groeien soms uit tot een eigen evenement, zoals bij voorbeeld het Spring Collection-festival in het Place Theatre in London...Het stuk blijft helaas steken in een beperkte bewegingstaal, die eerder aan de verleidingskunsten van jonge meisje dan aan de bravoure van barok of flamenco herinnert...Al is het werk voorlopig moeilijk te beoordelen omdat het repetitie-proces nog maar net gestart is, toch zie je al een duidelijke opzet

Autentieke emoties in "Witte nachten" • 26 oktober 1994
Het meisje Nastjenka staat 's nachts op de uitkijk voor haar geliefde, die zou moeten terugkomen uit Moskou, maar niet opdaagt...Het akteren moet daarom zo dicht mogelijk staan bij de wijze waarop het verhaal zich echt had kunnen afspelen...Het lijkt mij dat dit niet echt een gelukkige keuze is: net iets meer afstand tussen het akteren en de tekst zou beletten dat je vooral het prototypische, aspecifieke van het verhaal ziet, en meer

Hommage aan de "Ballets russes" : Preljocaj... • 27 oktober 1994
Aan de andere kant van de scène zien we een meisje op de grond liggen, en het is duidelijk dat wat in de doos gebeurt haar droombeeld is. Plots wordt zij bezocht door een man, die een vuile overjas...De dans in de doos is dan weer vrij voorspelbaar, en zelfs wat houterig, alsof de verbeeldingswereld van het meisje vol clichés zit over wat de bals in hogere kringen betekenen...Van Cocteau's oorspronkelijke scenario blijven alleen de personages, zoals de manager, de akrobaat, de goochelaar en het meisje over

Onbestemde gevoelens in hotel-lobby en lege flat • 13 januari 1995
De Nachthal treffen we de jonge Algerijnse portier Teufik (Abdembi Azzouzi) en het meisje Sophie (Circé). Onder de onverschillige blik van drie oudere leden van het hotelpersoneel, de poetsvrouw...Tot veel meer dan een ellendig drinkgelag en wat stuntelig vrijen lijkt het echter niet gekomen te zijn: aan het onbestemde verlangen dat hen deed aanspoelen in het hotel wisten ze geen vorm te geven...Uit het verhaal begrijp je trouwens dat het wellicht het enige moment van verliefdheid is dat de man ooit kende

Slide show zonder verklaring • 21 april 1995
Daarna vertelt ze hoe het piemeltje van haar vriendje in de kleuterklas haar mateloos fascineerde, en zo kabbelt het verhaal door...Hoewel ze heel wat vertelt over vrouwelijke erotische fantazieën, blijft het hele verhaal spanningsloos...De inzet van haar verhaal, waarom ze vertelt hoe ze van het ene avontuur in het andere rolt, ontsnapt je

Needcompany in greep van vervallen leven • 26 mei 1995
het absolute donker, terwijl het volume van de muziek tot de grens van het draaglijke aanzwelt, licht een aantal beelden op...Zo volgen nog enkele beelden van begeerlijke lichamen, en het is pas achteraf, in het tweede en derde deel van de voorstelling, dat je beseft dat hier het gebeuren getoond wordt, waar later enkel nog...Je voelt je daar ongemakkelijk bij worden, en zeker in het laatste deel kreeg ik het af en toe behoorlijk op mijn zenuwen

Mooie gevoelens bieden geen garantie voor sterk... • 27 mei 1995
De Herr Baron en het meisje uit zijn verbeelding of herinnering, gespeeld door Inaki Aspillaga en Lieve Meeussen, lopen tussen deze twee door...Twee uur lang zit je te luisteren naar het gezeur van een oude man over hoe hij het allemaal ziet en/of zou doen als hij de kans maar had...Het soort ontmoeting dat je in het gewone leven als kiespijn kan missen, en op scène is het niet anders